P r o m y c z k u...

rozjaśnij swoim blaskiem
mroki panującej słabości
aby oczy mogły poprzez wichry niepowodzeń
spływając wodospadem łez
ujrzeć to co pragną
stojąc przed lustrem w odbiciu
własnych źrenic

wlej radość
do wnętrza niewidzialności
aby cieszyć się zadowoleniem
i szczęściem darowanym
wypełnionym pełnią szczerości
dzięki twojej jasności w każdym spojrzeniu
i kolejnym westchnieniu

ogrzej swoim ciepłem
serce utęsknione
i wyciągnięte ręce do ciebie
z prośbą przyjmij
i spełnij marzenia
aby poczuły ciepło dotyku
iskierek nadziei

płoń jeszcze mocniej
pilnuj ognia miłości
uchroń od złowrogich wiatrów
zasłoń od burz rozczarowań
a kiedy poczujesz niebezpieczeństwo
ukryj mnie w sobie ogrzej
i otocz jasnością