Świat

Świat ma to do siebie, że gdy sam się zmienia, zmienia także ludzi, którzy w nim żyją. A po­nieważ w przys­to­sowy­waniu się jes­teśmy dob­rzy od kil­ku mi­lionów lat, dzi­siaj tak łat­wo przychodzi nam przyz­wycza­janie się. To smut­ne do ilu rzeczy człowiek jest w sta­nie się przyz­wyczaić : Do nies­pra­wied­li­wości, do cham­stwa, do biedy i nędzy, do ma­nipu­lac­ji, do prze­mocy, do bólu, do sa­mot­ności, do kłam­stw, do bra­ku sza­cun­ku, do znie­czu­licy, do strachu a na­wet do śmier­ci. Kiedyś wal­czyło się o spra­wied­li­wość te­raz mruczy­my "to i tak nic nie da". Kiedyś szu­kaliśmy dru­giej połówki te­raz twier­dzi­my, że sa­memu żyć łat­wiej. Kiedyś pięliśmy się do góry, te­raz zakłada­my, że za wiele to kosztu­je. Kiedyś brzydzi­liśmy się prze­mocy, te­raz dro­go ją sprze­daje­my. Kiedyś sza­nowa­liśmy się wza­jem­nie, dzi­siaj co­raz mniej dla siebie znaczy­my. Kiedyś ba­liśmy się śmier­ci, dzi­siaj sa­mi jej szu­kamy głupio tłumacząc, że i tak każdy z nas kiedyś um­rze. Może to świat zmienił ludzi. Może to ludzie zmieni­li świat. Nie wiem kto zaczął. Nies­te­ty wiem dla ko­go źle się to skończy.