Cza­sem trze­ba zat­rzy­mać ka­ruzelę...

Bez wątpienia w życiu każde­go człowieka mi­le wdziany był by pi­lot z dwo­ma przy­cis­ka­mi. Stop i prze­wija­nia, pier­wszy by zat­rzy­mywać chwi­le i cie­szyć się ni­mi dłużej niż to przy­kaza­ne, dru­gi na­tomiast do te­go by jak naj­szyb­ciej prze­winąć czas do mo­men­tu, w którym można by było go zatrzymać.

Cza­sami chciałabym uciec, ale tyl­ko dla­tego, żeby spraw­dzić czy kto­kol­wiek będzie usiłował mnie zatrzymać..

A wskazówki ze­gara le­niwie od­mie­rzały morze stra­cone­go cza­su...
I na­wet na chwi­le nie chciały się zat­rzy­mać, aby móc zat­ra­cić się we wspom­nieniach... W tym, co naj­ważniej­sze i najpiękniejsze...
W tym, co zos­ta­nie w ser­cu na zawsze...