Kiedyś tam powrócę...

Kiedyś powrócę w te strony
gdzie dzieciństwa przetarte drogi
białymi przebiśniegami porośnięte brzegi
pszczół roje i rabatki truskawkowe

w ulewie gwiazd skąpana po szyję
księżyca oświetlona blaskiem
dotrę do wspomnień ścieżki
przywołując  twoje imię

nim świt rozbłyśnie jutrzenką
do domu powrócę z bijącym sercem
całując każdy napotkany listek
niemoc i smutek precz odrzucę

po jeszcze mokrej chłodnej zieleni
co się rozlała wśród woni kwiatów
pójdę spijając rosę z tej ziemi
naprzód wciąż naprzód nikt mnie nie dogoni

rodzinny dom świeci pustkami
nikt na progu nie czeka z uśmiechem
tylko skrzypią zardzewiały furtki
umarli zostają w sercu i na fotografii